1. Δεν είμαστε στην εποχή των εθνικο-απελευθερωτικών ανατρεπτικών αγώνων, που η κατάλυση των φεουδαρχικών αυτοκρατοριών -μέσω και πολέμων- είχε αντικειμενικά προοδευτικό χαρακτήρα για την ανθρωπότητα.
2. Δεν είμαστε στην εποχή διαμόρφωσης εθνικών εστιών του ενός ή του άλλου έθνους, με αυτό ή το άλλο ιστορικό βάθος, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη ανοιχτά τέτοια ζητήματα όπως το Κουρδικό, Παλαιστινιακό και άλλα.
*Είμαστε σε μια νέα εποχή πολέμου
1. Είμαστε κατά ένα τρόπο εντός της εποχής των «ιμπεριαλιστικών πολέμων», όπως τους περιέγραφε ο Λένιν το 1915, όταν ξεσκέπαζε αμείλικτα το υποκριτικό σύνθημα για «υπεράσπιση της πατρίδας».
2. Είμαστε κατά ένα άλλο τρόπο, εκτός της εποχής εκείνων των ιμπεριαλιστικών πολέμων και εντός της εποχής ενός νέου τύπου καπιταλιστικών πολέμων, όπου ο «κανονικός» πόλεμος και ο κοινωνικός ταξικός πόλεμος, πάνε μαζί όσο ποτέ.
3. Είμαστε σε μια εποχή όπου ο κανόνας της καπιταλιστικής αγοράς και του συνακόλουθου φονικού καπιταλιστικού ανταγωνισμού για τα μερίδια σε αυτήν, είναι ο μόνος κανόνας. Κανένας πόλεμος δεν είναι «δίκαιος» στο πλαίσιο αυτής της διαπάλης.
4. Είμαστε σε μια εποχή, όπου, για όποιον/α επιμένει να αναζητά τις πάντα επίφοβες ιστορικές αναλογίες, προσομοιάζει όχι με την απαρχή του Β' ΠΠ, αλλά με την αυγή του Α'ΠΠ.
5. Είμαστε στην εποχή, όπου οι πολεμικές δαπάνες βαφτίζονται από όλα τα καπιταλιστικά κράτη «αμυντικές δαπάνες» και όπου η απόδειξη του «πατριωτισμού» κάθε πολιτικής δύναμης επιζητείται μέσω της ψήφισης υπέρ αυτών.
*Σε ποια εποχή είναι η κομμουνιστική αριστερά;
1. Μήπως ακόμη στην εποχή όπου ο πόλεμος της «άλλης» χώρας είναι πάντα επιθετικός και της «δικής μας» χώρας a priori δίκαιος και αμυντικός;
2. Μήπως στην εποχή όπου σε συνθήκες ειρήνης δοξολογείται αφηρημένα τα συνθήματα «προλετάριοι όλων των λαών ενωθείτε» και «όλοι οι λαοί είναι αδέρφια» και σε συνθήκες πολέμου το αντίθετό του;
*Τι δεν πρέπει να κάνουμε
1. Δεν πρέπει διαλέγουμε «καλό» και «κακό» πόλο του φονικού πολέμου
2. Δεν «προτιμούμε» να είμαστε με τον ισχυρότερο (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ), με τη γελοία αυταπάτη ότι θα πάρουμε ψίχουλα από το διαμοιρασμό κάποιας λείας (ας θυμηθούμε τη Μικρασιατική καταστροφή 100 χρόνια πριν Το 1919 για την Ελλάδα ο δρόμος για τη Μικρά Ασία περνούσε από την Ουκρανία. Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα αριθμούσε 23.551 άνδρες και ένα θωρηκτό το «Λήμνος» που πήγαν στον πόλεμο της ΑΝΤΑΝΤ εναντία στους Μπολσεβίκους)
3. Δεν ταυτιζόμαστε με τον «λιγότερο δυνατό» (Ρωσία), λες και αυτός είναι καλός και άγιος και όχι εξίσου τροφοδότης του εθνικισμού και χρηματοδότης της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη και σα να μην υπάρχει περίσσεια δυνατότητα πυρηνικής καταστροφής
*Είναι υποταγή στη στρατηγική του κεφαλαίου και των πολέμων του:
1. Το γεγονός ότι πάμπολλες αριστερές δυνάμεις που δρουν σε χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, βγάζουν ανακοινώσεις που αρχίζουν και τελειώνουν με την καταδίκη της Ρωσίας και δεν τολμούν να μιλήσουν ενάντια στο ΝΑΤΟ, ενάντια στην πολεμική προετοιμασία και εξοπλισμούς των χωρών τους
2. Το γεγονός ότι πολλές από αυτές τις δυνάμεις ζητούν σεμνά και ταπεινά «διάλυση του ΝΑΤΟ», αλλά δε ζητούν άμεση και μονομερή αποχώρηση της χώρας τους από αυτό.
3. Το γεγονός ότι το ΚΚ Ρωσίας είναι χωρίς όρους στην ουρά του Πούτιν
*Με τους λαούς, ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου!
1. Όχι στον πόλεμο! Όχι στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Έξω από την Ουκρανία Ρωσία και το ΝΑΤΟ. Ομόσπονδη, δημοκρατική Ουκρανία, κοινή πατρίδα όλων των λαών της.
2. Όχι στην επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη-Διάλυση του ΝΑΤΟ
3. Άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ
4. Απομάκρυνση βάσεων ΗΠΑ από την Ελλάδα
5. Καμμιά εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο. Άμεση διακήρυξη ουδετερότητας.
6. Αναστολή εξοπλιστικών προγραμμάτων με ΗΠΑ, Γαλλία και δραστική μείωση πολεμικών δαπανών
7.Κάτω η κυβέρνηση της ΝΔ και κάθε κυβέρνηση που στηρίζει την πολιτική του πολέμου, της φτώχειας και του μίσους μεταξύ των λαών!
Η επιλογή η Ελλάδα πιστό σκυλί του ΝΑΤΟ, δεν απορρέει από καμία λογική, ούτε καν απαραίτητα από ΝΑΤΟική υποχρέωση.
Αντίθετα, απορρέει από την τυχοδιωκτική επιλογή της αστικής τάξης στην Ελλάδα και της κυβέρνησης της ΝΔ να σύρει τη χώρα σε μια πολεμική περιπέτεια, κατά την οποία η Ελλάδα καθίσταται στόχος της Ρωσίας και πελάτης των ΗΠΑ στα όπλα.
Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού δεν μπορεί να τα υπερασπισθεί η αριστερά, παρά μόνο μέσα από τον πολιτικό αγώνα για την σύγκρουση και την ανατροπή των στρατηγικών κατευθύνσεων της πολιτικής του κεφαλαίου. Το δίλημμα μπροστά στους λαούς τίθεται ξανά και ξανά: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Βασιλόπουλος Χρήστος Χημικός Μηχανικός
Μέλος του Ν.Α.Ρ εκπρόσωπος στο Πανελλαδικό .Συντονιστικό Όργανο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ